مقدمه و اهداف: امروزه انجام تمرینات معلق، به عنوان یک شیوه مؤثر در بهبود ثبات مرکزی در افراد سالم و افراد دارای ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی مطرح شده است؛ بااین وجود، فعالیت عضلات مختلف ناحیه مرکزی بدن در تمرینات مختلف به شیوه معلق، مورد بررسی قرار نگرفته است؛ بنابراین، هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ناحیه مرکزی بدن حین اجرای تمرینات منتخب ثبات مرکزی به روش تی آر ایکس بود. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر، 15 دانشجوی زن فعال سالم شرکت نمودند. هر آزمودنی، حرکت های پل، پلانک و لانگ را در حالت قرارگیری پا داخل طناب تی آر ایکس و به صورت سه تکرار پنج ثانیه ای انجام داد و به طور هم زمان فعالیت عضلات راست شکمی، خارجی شکمی، راست کننده ی ستون مهره ها و چند سر کمری توسط دستگاه الکترومایوگرافی شانزده کاناله ثبت گردید. داده های خام به حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات نرمال شد و RMS محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش آنالیز واریانس با داده های تکراری برای ارزیابی تفاوت بین سه حالت مورد آزمایش روی یک گروه آزمودنی (05/0=p) انجام شد. یافته ها: یافته ها، سطوح مختلفی از فعالیت عضلات را در تمرینات مختلف نشان داد؛ به طوری که میزان فعالیت عضله راست شکمی در تمرین پلانک و فعالیت عضله چندسر کمری حین اجرای پل و لانگ بالاترین بود. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن سطح فعالیت تمام عضلات مورد مطالعه، به نظر می رسد تمرین پلانک بالاترین و تمرین لانگ کمترین میزان تأثیرگذاری را در بهبود ثبات ناحیه مرکزی داشته باشد.